Absurdistisch theaterspel

TRISTAN HONSINGER cello & TOBIAS DELIUS tenorsax & klarinet

7 november 2018 20:30 uur Brouwerij Martinus

De brouwerij is gevuld met lege stoelen en een paar gezellige leren koffers, met daarbovenop een verdwaalde hoed. Die zal wel van Delius zijn, want Honsinger wordt gekenmerkt door een baret. Langzaam worden er stoelen gevuld, maar de opkomst is karig. Ach, deze muziek is

toch thuis ook wel te horen? Maar daar vergist de thuisblijver zich in. Het is niet te horen, er zal geen concert gelijk zijn. Wie wel kwam opdagen werd getrakteerd op een heus theaterspektakel.

Alles wat over deze avond op papier komt te staan is nog geen druppel op een gloeiende plaat. Nu is dat met teksten over muziek altijd het geval, maar bij dit concert in extreme mate. Dit is veel meer dan muziek. Dit zijn twee heren die doordraaien op hoog niveau. En bloedserieus doordraaien. Dadaïstisch. Een kort verslag dat niet ter zake doet.

Klanken van vogelgeluiden uit Delius’ saxofoon en klarinet, maar net zo gemakkelijk uit zijn keel. Honsinger knerst, piept, schuurt, knispert, strijkt, schreeuwt en loopt met zijn cello heen en weer. Kijkt zorgelijk. Daarna als een monster, zijn oogwit is enkel nog zichtbaar. Zij kunnen met deze geluiden communiceren en in meerdere talen. Dichterlijk worden er teksten gesproken, gezongen, geschreeuwd, in het Engels, Nederlands en Italiaans. Lachsalvo’s uit het publiek, groteske koppen bij de muzikanten. Als het geheel uit de hand dreigt te lopen kalmeert Honsinger met een repeterend “Sit down, please.” Delius gaat tegenover Honsinger zitten er ontstaat een sirene. “We need milk.” klinkt uit de hongerige mond van Honsinger. Het koffiezetapparaat op een verdieping lager tikt. De heren worden stil, staan op, doen de deur open en gaan zoeken. Keren al spoedig terug. Honsinger loopt heen en weer wrijft in zijn handen alsof er zeep in zit. Klanken van een schetenproductie. Dan staat het fragiele wezen stil, kijkt het publiek recht aan, met een zorgelijke blik. Zijn strijkstok horizontaal in zijn nek, onthoofding ligt op de loer, bij iedere strijkbeweging mag hij één woord zeggen. Ondertussen produceert Delius hoge tonen uit zijn klarinet. Mail from uncle Willy blijken notenschriften. Ze spelen samen, de grenzen van muziek. Als het voorbij is blijkt het één lange set te zijn geweest. Het publiek verwacht meer. “Wij willen een kant b!” Die volgt, maar zoals een absurdistisch optreden betaamt blijkt die kant vele malen korter.

Marlies Hulzebos

foto: Willem Schwertmann

Aankondiging:

Tristan Honsinger- cello, Tobias Delius – tenorsax

Tenorist Tobias Delius en cellist Tristan Honsinger mannen van de echte improvisatie. Regelmatig op de Zomer Jazz Fiets Tour en nu bij Brouwerij Martinus. Het gaat ongetwijfeld een avond vol verrassingen en spectacle worden!

Tristan Honsingen en Tobias Delius zijn Jazzhelden!

 

 

 

 

entree: € 14 / 8