Ben van den Dungen – tenorsax, sopraansax; Miguel Rodriguez – piano; Marius Beets – contrabas & Gijs Dijkhuizen – drums
Verslag
Energiek tot bloedens toe
Marlies Hulzebos
Heerlijk kalm. Ja, die eerste maat dan, voor rust kon het publiek toch beter thuis blijven. Daarna barst de energieke jazz los, in strakke ritmes. Geslagen door Gijs Dijkhuizen in samenspraak met Marius Beets op de contrabas. Beiden moeten ze tijdens het eerste nummer nog iets aanpassen aan de instrumenten of de versterking daarvan. Ze spelen gewoon door. Dijkhuizen zelfs met een drumstok in zijn mond. Mijn ogen merken het, mijn oren niet. Veel eigen nummers van voornamelijk van Ben van den Dungen, maar ook van Marius Beets.
Van den Dungen blaast alsof zijn leven er vanaf hangt, zijn leven wordt net zo gemakkelijk gered door zijn tenor- als zijn sopraansaxofoon. Meestal maak ik me zorgen over rokers, lijkt het me beter dat ze stoppen. Bij hem ben ik bang voor de gevolgen als hij stopt, nog meer lucht. Over Miquel Rodriquez zegt hij dat hij het best bewaarde geheim van Spanje is. Ik voel me vereerd dit geheim te kennen. Nog mooier zou het zijn als dit geheim voor iedere jazzliefhebber openbaar werd. Het is een virtuoos. Zijn vingers lijken de toetsen aan te raken alsof ze heel even aan fluweel mogen zitten. Hij zorgt ervoor dat Monk zich niet hoeft om te draaien, hij blijft dichtbij de klanken van Pannonica, maar neemt waar mogelijk wel een vrijheid en die klinkt dan wel heel fraai. Beets staat er ontspannen bij, alsof hij rustig aan wat snaren aanslaat. Maar dit is het spel van één die in hoog tempo de juiste tonen laat horen en het ritme perfectioneert.
Ineens is het 8 maart 1971. Ik ben in een bokswedstrijd beland. Frazier tegen Ali. Rake klappen. Het tempo wordt opgevoerd. Puntje van de stoel. Zweet bij de vechters. En bloed, veel bloed. De slagen nemen toe. Het publiek kan de spanning nauwelijks aan. De laatste slag. Uitgeschakeld. Voor Frazier klinkt overwinningsmuziek!
U leest het, ik kan weinig negatief zijn. Maar er is wel iets. De verhouding tussen het publiek en de artiest. Er lijkt geen scheidslijn te bestaan. Deze heren horen op een podium, wat mij betreft een onbereikbaar hoog podium. De werkelijkheid blijkt heel anders te zijn. In Brouwerij Martinus heerst bijna een huiselijke sfeer met fauteuils en bijzettafeltjes. Er lijkt geen afstand te zitten tussen publiek en artiest. Er is zelfs publiek dat wordt uitgelicht door de lampen die voor de artiesten zijn bedoeld. Een trommelfoedraal wordt op de valreep door een artiest naar het artiestenterritorium versleept om niet het risico te lopen dat het publiek die als bijzettafel gaat gebruiken. Om over een podium maar te zwijgen. Voor het concert aanvangt bestel ik drinken. Ik laat Marius Beets voorgaan. Hij is immers artiest en ik slechts publiek. “O, gaat dat hier op deze manier?” zegt de artiest. Zelfs hij vindt het normaal geworden dat artiest gelijk is aan het publiek. Door mijn aanbod bleef er nog wat tijd over. Hij gebruikt die om nog even om te spelen, op….de piano! Een bijzonder voorproefje. Zou Gijs Dijkhuizen ook saxofoon kunnen spelen? Als alle familieleden wisselen van instrument, hoe klinkt de jazz dan? Het maakt me nieuwsgierig. De jazz van vanavond staat als een huis. Dat is ook wel prettig.
De toegift is The Cape
Verdean Blues van Horace Silver. De straten van de Kaapverdische eilanden stromen vol met een springende en hossende menigte. Dijkhuizen steelt de show. Het is carnaval! Zo klinkt het, maar hier spelen slechts vier heren, gewoon in Groningen. Waanzin.
De aankondiging:
“Jazz moet ‘danceable’ zijn en de blues moet erin zitten”, zei drummer Art Blakey ooit.
Het zou het motto kunnen zijn voor de muziek die Ben speelt met zijn nieuwe groep. Ben van den Dungen begon zijn carrière in het begin van de 80-er jaren met het illustere Ben van den Dungen – Jarmo Hoogendijk Kwintet. Sindsdien heeft hij in menige groepen gespeeld en hij heeft, met verschillende groepen, zo’n 5000 concerten in 70 verschillende landen gegeven.
Bekijk hier het Jazzhelden portret
Het huidige Ben van den Dungen Quartet is een bijzondere combinatie van persoonlijkheden die alleen de jazz samen kan brengen. De musici mengen hun muzikale afkomst en talent op een aanstekelijke manier. Helemaal van deze tijd, met een “happy feel” en 100% pure jazz. Ben heeft met deze groep drie cd’s uitgebracht. De eerste was ‘Ciao City’ en is opgenomen in 2012. In mei van 2014 speelde Ben van den Dungen zeven dagen in de beroemde jazzclub in Madrid ‘Cafe Central’. Het resultaat was de tweede cd ‘A night at the club’. De Trouw schreef er het volgende over: ‘Zijn spel heeft een bezieling die je in de hedendaagse jazz helaas te weinig tegenkomt’. ‘2 Sessions’, de derde CD, werd opgenomen na een tournee door Argentinië. Ben had genoeg van het oude repertoire en nam de CD met een compleet nieuw repertoire zonder voorbereidingen op. Een totaal andere aanpak dan we van Ben gewend zijn. Het album ontving lovende recensies in de Nederlandse pers.
Voor meer informatie; www.benvandendungen.nl
entree: € 12 / € 7
