Mete Erker – sax & Jeroen van Vliet – piano
18 september 2019, Brouwerij Martinus
De plaat stopt met draaien, de artiesten staan klaar, ze worden aangekondigd onder een gepast applaus van het publiek. Mete Erker en Jeroen van Vliet kunnen het jazzseizoen in de brouwerij openen. Goed, er zijn nog wat plekken over en volgens de heren is juist daar het beste geluid, namelijk vooraan. En dan ook nog in een fauteuil. Het is toch een beetje spannend zo vooraan, er is maar één man die het durft. Het moet gezegd, midden in het publiek klinkt het ook heel goed. Die warme klanken van de tenorsaxofoon en pianoklanken van van Vliet die prachtig samenkomen.
De heren spelen al dertig jaar samen en brachten afgelopen april hun nieuwste duo-album PLUIS uit. Reden genoeg om op te treden. Het lijkt erop dat ze alle nummers spelen en ook nog bijna in dezelfde volgorde als de cd. Met tussendoor een bonus van een stuk van hun eerste cd en een stuk dat ze nog nooit opnamen. Een verslagje per stuk.
1 Seeker van Jeroen van Vliet. Het is een rustig, niet repeterend, maar het roept wel die rust op. De piano staat open, het klankkast is goed te zien. Erker blaast warme klanken uit zijn tenorsaxofoon.
2 Rond is een mysterieus stuk, van Vliet gebruikt de snaren van de piano om dat gevoel kracht bij te zetten.
3 Voor het derde stuk pak Erker zijn sopraansaxofoon erbij. Hij blaast geen echte toon, maar geeft zijn adem klank, terwijl de piano bijna doorslaat in tempi, aantal noten en volume. Erker blaast wel pijnlijk hoog, goed nu is het pluisje wel aan het dwarrelen, maar eerlijk gezegd vind ik het best prettig als die de grond weer raakt. Laag en rustiger.
4 Tranquil Naar de titel van een stuk van Monk, maar echt alleen de titel. Erker blaast van heel laag tot zo hoog mogelijk op zijn tenorsaxofoon. Van Vliet speelt een absurd stuk, het heeft namelijk geen einde. Telkens probeert hij het af te maken, maar dan moet hij zich herhalen en gaat het weer op een andere wijze verder. De saxofoon biedt uitkomst, het stuk eindigt. Heel fraai.
5 Dandelion (paardenbloem) Best wild voor een paardenbloem. Erker slaat het ritme zo nu en dan mee op de kleppen van saxofoon. Prettig.
6 Toen Voor dit stuk bestond eerst nog geen titel. Van Vliet vroeg tijdens een eerder optreden het publiek en uit de vele titels koos hij toen ‘Toen’. Het is een rustig stuk dat me in het verleden trekt.
Na de pauze laten ze nog één stuk horen van hun eerste cd. Vervolgens gaan ze verder met een stuk dat nog nooit is opgenomen. Ze vragen ons helaas niet om een titel. Lekker wild, op een prettige manier, maar het kalmeert ook weer. Hoogtijd dat dit alsnog wordt opgenomen. De ene toon die Erker lang blaast, terwijl de piano alle hoeken te zien krijgt.
9 Trinkle Op zoek naar sfeer, gevoel. Weer een ritme met kleppen. Als een ongemakkelijke situatie, die zo nu weer verdwijnt, maar dan weer de kop op steekt.
10 Flow Van van Vliet, hij vond het een enorme opgave om dit stuk op papier te zetten, maar het lukte. Ironisch genoeg speelt hij uitgerekend dit stuk uit zijn hoofd.
11 Pluis, het titelstuk. Zo omschrijven zij de titel: PLUIS is zacht, klein en kwetsbaar. Maar ook ruis en restjes, tussen de kieren, kriebel in je neus. Open en verstopt. Dicht op de huid, onder de huid en in je navel. Stormt het in de andere stukken nog, hier valt de tekst op de juiste plaats. Erker speelt op zijn sopraansaxofoon en dat moet ook bij zo’n vederlicht pluisje. Het heeft weer iets mysterieus en ook bijna iets van een blues, maar waarom is niet te verklaren.
Het gaat niet om dat getal, zegt Erker, maar dat het nog altijd leuk is om samen te spelen, vult van Vliet hem aan. En dat we elkaar nog altijd kunnen verbazen.
Na een applaus geven ze een toegift die iets heeft alsof ze het licht hebben gezien, het komt goed, is de boodschap. De man uit de fauteuil heeft zich in het publiek gemengd.
Marlies Hulzebos
