Guus Janssen – piano; Bert van Erk – bas & Sebastian Demydzuck – drums
Zwoele zomeravond wervelt als herfst
Marlies Hulzebos
Guus Janssen begint met een mededeling: “Het is een zwoele zomeravond, ja het is warm, dus we houden het rustig.” Om zich daaraan te houden was het wellicht handiger geweest om niet te beginnen met ‘House Party Starting’ van Herbie Nichols. Niets rustig, het breekt direct los. Een windvlaag. Een zeer prettige windvlaag. Deze drie heren blijken slechts een half uur met elkaar te hebben gerepeteerd. Daar heeft het publiek niets mee te maken verkondigt Bert van Erk nadat Guus Janssen dit openbaar maakt. Hij heeft misschien gelijk, maar het benadrukt maar weer eens het hoge niveau van deze artiesten.
Het tweede stuk is van Janssens hand en is de jive ‘JoJo Buitenzorg’, vernoemt naar het renpaard uit de jaren zeventig dat wonderlijk genoeg won door de buitenbocht te nemen. Sebastian Demydczuk roept op een goed moment dichtbij één van zijn trommels om zo een goed mogelijke akoestiek te krijgen, gevolg een beeld van een paard dat zich al hinnikend naar voren weet te wringen. Het is een wilde strijd die eindigt in een feestelijke klank die ondersteund wordt door de kwasten van Demydczuk.
Vervolgd door Kary’s Trance van Lee Konitz. Weinig pedaal, veel staccato, het leidt tot heldere klanken. Als enkel Janssens rechter hand speelt, rust zijn linker rustig langs zijn lijf uit. Dit gehele concert verloopt ontspannen, er wordt telkens even overlegd over welk nummer vervolgens wordt uitverkoren. Bert van Erk geeft mooie solo’s weg die goed in het geheel passen en zo nu en dan worden verrijkt met zijn strijkstok. Twee stukken van Duke Ellington, één van Ernst Glerum en één van de lievelingspianist van Janssen, Lennie Tristano.
Van Loevendie wordt het stuk ‘Guus’ fiets is stuk’ uitgevoerd. Dat begint met een prachtig samenspel tussen Janssen en van Erk. De kapotte klank wordt gebracht door Janssens voet die tegen de snaren onder het klavier beweegt. Demydczuk slaat raak, maar soms te luid. Guus Janssen kijkt serieus, maar hij heeft plezier. Hij ziet er zo netjes uit met zijn corduroybroek, keurige blouse en glad geschoren hoofd, maar in dat hoofd worden zijn handen aangestuurd tot vreemde sprongen, windvlagen die de hoogste boomtoppen raken. Van een zwoele avond blijkt geheel geen sprake, het is herfst, maar warm krijgt een mens het er wel van. Een genot om door meegevoerd te worden.
De Aankondiging:
Bert van Erk en Sebastian Demydzuck krijgen vanavond bezoek van jazzartiest Guus Janssen. Althans, zo lijkt het. Die eerste twee heren lijken op de Groningse podia te wonen, zo vaak zijn te bewonderen met bas- en snaarklanken en slagwerk. De bezoeker reist van het Westen van dit land af naar het hoge Noorden. Maar of deze bezoeker wel een jazzartiest is, daar zijn de meningen over verdeeld. Iedereen die hem kent van zijn optredens van bijvoorbeeld ICP twijfelt niet, Guus Janssen is jazz. Toch is er in ieder geval één persoon die twijfelt; hijzelf. Misschien komt dat doordat hij veel meer is. Hij speelt piano, orgel en clavecimbel. Hij componeert in de breedste zin van het woord, ja zelfs een heuse opera!
Deze avond zullen er meerdere stukken van zijn hand ten gehore worden gebracht. En van Herbie Nichols en Duke Ellington. Grote kans dat er ook nog andere componisten aan bod komen. Dit klinkt al als niet te missen jazz. Tot in de brouwerij!
entree: €8 / €5
Guus Janssen is een Jazzheld 
entree: €8 / €5
